დღეს პირველი 10 დეკემბერია, რომელსაც ვხვდებით გელას გარეშე, სევდა, ცრემლი, გაუთავებელი ფიქრი,სიგიჟემდე მონატრება ადამიანის, რომელიც ყველასვის იყო ძმობის, იმედის, კაცობის ეტალონი.სიკეთით და იუმორით სავსე ადამიანი.ბოლოს უკვე ავად რომ იყო, მე და გია ვრჩებოდით, დილით ავიდუღე ყავა, გავაბოლე სიგარეტი, თვითონ საინფორმაციო გადაცემას უსმენდა და ვკითხე: -ჰაა! რავა ხარ გელა?-ვარ რა, მაგის დედაც,თავი ტყისკენ, @რაკი @ლისკენო-გამეცინა, ეგ როგორ მეთქი?- ველოდები რა,როდის ამამკრავს პანჩურს დედა მო@ყნული მიქელაო
.სულ მოგვენატრები და მუდამ ამაყად ვივლი, რომ ვარ შენი შვილი ჩემო გელა